Opzij

Artikel door: mijnkind
Geplaatst op: 01-01-2015 om 12:00

Gisteren tijdens het inruimen van de vaatwasser stond ik blijkbaar in de weg. Hij pakte me vast. Tilde me op en zei, ’je staat werkelijk altijd in de weg ook hè, mama.’ Hij zette me opzij. Maar ik hoorde alleen maar ‘mama’.

Dat sprak hij nogal liefdevol uit, ondanks dat hij me met heel mijn hebben en houwen aan kilo’s van de grond tilde. Ik wrong het vaatdoekje uit met mijn hoofd naar beneden, net alsof ik het langs me heen liet gaan. Ik haalde mijn neus op en voelde zijn blik die net iets te lang bleef hangen. Hij kwam naar voren gebogen met zijn hoofd en raakte mijn haar. Ik keek naar hem en haalde nog een keer mijn neus op, alsof ik het geurende afwasmiddel wou ruiken. Want het raakte me. Het woordje 'mama' en de manier waarop hij het uitsprak, terwijl ik zijn sterke kracht om mijn middel voelde.

Zo noemen ze mij namelijk al lang niet meer. Het is meer van Ma, moeders en, in het ergste geval, suikerspin of parrawarra.

Maar nu vanavond, terwijl die grote slungelachtige gespierde puber mij even opzij zette, werd hij door dat ene woordje weer even dat kleine kind van nog niet zo lang geleden. Mama klinkt liefdevol klein, maar immens groot tegelijk. Het is zo alles omvattend. Mama betekent borstvoeding, groot brengen, opvoeden, voelen, luisteren, geborgenheid, vragen, uithuilen, troosten, veiligheid en alles wat een kind nodig heeft om van de allereerste stapjes de grotere stappen in de maatschappij te zetten. Het leven verkennen, om van lieverlee op eigen benen te staan in alles wat de wereld heet. Mama en kind is een verbondenheid voor het leven, ondanks dat de navelstreng na het zien van het eerste levenslicht is doorgeknipt.

Het opzij zetten vanavond voelt synchroon met de klank Ma. Ik merk dat ik elk jaar een flinke stap opzij doe. En het laatste jaar zijn dat flinke stappen. Ze vragen niet eens meer waar de sokken liggen of wat ze aan moeten trekken qua kleding. Het matcht toch wel zonder Ma’s advies. Ze gaan weg en als ze terug komen zie ik dat vanzelf wel. Geen zorgen Ma! Regels opleggen is overleggen geworden, en tijdens het eten spreken ze over zaken waar vooral de mannen zich onder elkaar heel goed in begrijpen en ik alles stilzwijgend aanschouw en aanhoor. Ze stellen soms vragen waar ik vandaag de dag niet altijd het antwoord meer op weet. Ik leer elke dag van deze vier kinderen waarvan ik Ma ben. Maar wel een Ma die steeds meer in de weg staat naar zelfstandigheid en hun eigen verantwoordelijkheid en dan doe ik graag, maar met moeite, een stapje opzij. Als Mama.

Hij klonk zo “kind”, ondanks zijn lengte en de sterke kracht die ik voelde om mijn middel toen hij me opzij zette...

Deze column is ingezonden door Jolanda van Gils.