Een stel veel te smalle benen op veel te hoge hakken

Blogpost door: mijnkind
Geplaatst op: 17-03-2012 om 20:54

Veel te weinig stof rond veel te dunne lichaampjes van - vreemd genoeg niet al te mooie - meisjes. We kunnen er haast niet meer omheen: de modewereld. "Onverantwoord interessant" zou De Standaard het omschrijven. Laat ik het maar houden bij "onverantwoord". Een veel te mager meisje onderhanden nemen met veel te veel make-up en ziedaar, een model! Een tiental van die tuttenbellen en een hoop gejank en hupla: een nieuw seizoen Topmodel! Een haast onmerkbare heupenvorming en bam: een plussize-modelletje. Daar sta je dan te blinken met een BMI van 14, afgeschreven wegens "maten buiten de perken". Je zou voor minder met je hoofd boven de wc-pot hangen.

In een aantal klikken en een enkel registratieformulier helpen sites als Intermodel je met één been in de modewereld. Of met één handje, in het geval van kleine kruipertjes. Je kent ze wel, die "o zo koddige"-pamperreclame-peutertjes."Je kent ze wel, die "o zo koddige"-pamperreclame-peutertjes. We staan er vaak niet bij stil maar ook zij zijn gedoemd tot het modebestaan en kilo’s make-up" We staan er vaak niet bij stil, maar ook zij zijn gedoemd tot het modebestaan en kilo’s make-up. Educatief "buiten de perken" als je ’t mij vraagt. 
Wat er van je kleine spruitjes, na hun mini-modellenbestaan, terecht komt, zag je afgelopen zondagavond op Vijftv. De documentaire "Painted babies: growing up" bewees dat we niet om het clicheetje heen kunnen; veel herseninhoud heeft het merendeel van die schminkpoppen niet. Of ze weten het goed te verbergen althans. Opmerkelijker zijn echter hun niet al te snuggere ouders. Meer en meer "trotse" mama’s blijken - zich niet bewust van de gevolgen - hun kroost te willen aanzetten tot de wereld van photoshop, urenlange maquillage en het beruchte maatje nul. Nuja, zo’n mensen eten ook al eens een chocomousske. "Zich even laten gaan", heet dat dan, zoals Cesar Casier het met zijn jargon wist te beschrijven, onlangs te lezen in DS magazine-e.

Over laatst kwam een 15 jaar oude vriendin me - volledig in de wolken - melden dat ze geselecteerd was voor "Flairmodel 2012". Fantastisch. Daar sta ik dan met mijn hypermagere, oppervlakkige vriendin en haar ondoordringbare laag make-up. Handig bij catfights, zo’n laag. Tegen dat je tegenstander de kans krijgt zijn nagels door de laag te boren, op zoek naar een streepje huid, heb jij al lang een hoopje van haar extensions uitgerukt. En zo staat mijn vriendin wel mooi te schitteren in de Flair! Als ze uit de honderden meisjes "die Flair gelukkig mocht maken" gekozen wordt natuurlijk. Zoals ik al zei, fantastisch. Geen badhairdays, massas Ben & Jerry’s en "Pff, laat dat beenhaar vandaag maar lekker staan"-dagen meer voor haar. 
De afgelopen jaren blijkt dat steeds jonger wordende modellen in opmars zijn. Waar kleine meisjes in mijn tijd "prinsesje" hoopten te worden, lopen vriendenboekjes vandaag de dag over van toekomstige modellen. Van Assepoester tot model is natuurlijk geen fameuze evolutie. Beiden met hun smalle taille, prachtige kleedjes en perfect gezichtjes. Hiermee wordt duidelijk dat niet enkel jongvolwassenen dagelijks geconfronteerd worden met rolmodellen als Kate Moss en Tyra Banks. Ook een generatie jonger wordt overladen met impulsen. Sla maar eens een Kiekeboe strip open. Of kleed je dochters' barbiepop aan. We kunnen natuurlijk niet allemaal Fanny-lookalikes zijn, met wespentaille en nooit een kilootje erbij. Wat een geluk. Geef mij maar mijn portie friet en laat die pumps maar lekker in de kast.

Andere columns van mijnkind

• 

  TGIF!

  Tee, gee, ie, ef? Of is het tie, djie, aai, ef? Zoiets! Het betekent: Thank God It’s Friday! Wat ga jij dit weekend met je gezin doen? Ga je naar: Het Ridderspektakel? Op 18 en 19 augustus kunnen alle stoere ri...
  TGIF!

• 

  Een perfect kleurenpalet

  Wat boompjes op wat plankjes. Gebruik dit als openingszin van je column en menig wenkbrauw gaat zonder pardon de lucht in. Hang dit echter in hooggewaardeerde musea en bewondering is troef. Daar staan ze dan te gapen naar een wit doek met wat boompjes op wat plank...
  Een perfect kleurenpalet