Geen vader
Blogpost door: monique2
Geplaatst op: 03-03-2012 om 07:55
‘Juffrouw?’ Zachtjes trekt Johnny (vier jaar) aan mijn trui. Ik zak door mijn knieën en kijk hem aan, zijn lichtblauwe oogjes zijn nat. ‘Wat is er aan de hand?’ vraag ik rustig. ‘Lieke zegt dat ik geen papa heb.’
Ik ken het verhaal niet precies (ik ben immers slechts een stagiaire) maar ik weet dat Johnny’s vader hem “gesmeerd” is toen Johnny net was geboren.
Ik pak Johnny bij zijn handje en ga met hem in de zithoek zitten. Hij komt op mijn schoot zitten en legt zijn hoofdje tegen mijn hals. Heel even laat ik hem zo liggen, dan pak ik zijn hoofdje en laat hem me aankijken. ‘Jij hebt zeker een vader. Je hebt toch ook een lieve mama’, zeg ik zachtjes. Heel even denkt Johnny na, dan knikt hij voorzichtig. ‘Ik heb de allerliefste mama’, fluistert hij en ik beaam dit door te knikken. Nog heel even blijven we stil zitten, dan gaan we op zoek naar Lieke. Ze blijkt te spelen met twee andere meisjes in de bouwhoek. ‘Lieke, kom je even bij me?’ vraag ik voorzichtig en Lieke ziet meteen dat Johnny naast me staat. Langzaam en met overduidelijke tegenzin staat ze op en komt ze mijn kant uit.
"Waarom heb jij gezegd dat Johnny geen papa heeft Lieke?"‘Waarom heb jij gezegd dat Johnny geen papa heeft Lieke?’ vraag ik haar. Lieke kijkt Johnny boos aan, hij heeft haar verlinkt en dat is niet cool. ‘Lieke? Krijg ik nog een antwoord van jou?’ ‘Hij heeft toch ook geen papa. Alleen maar een mama’, mompelt Lieke, ze vindt het niet leuk. Ik leg mijn hand op haar schouder zodat ik zeker weet dat ze blijft staan en naar me luistert. ‘Lieke, iedereen heeft een papa. Ook Johnny. Maar Johnny heeft ook een lieve mama, en dat is toch net zo belangrijk?’ Lieke knikt. ‘Sorry’, zegt ze zachtjes en ze kijkt Johnny aan. Johnny knikt en ze geven elkaar een knuffel. Ik haal diep adem en observeer de twee als ze samen verder spelen in de bouwhoek.
Die middag komt de moeder van Johnny naar me toe. ‘Dank u wel voor de lieve uitleg’, zegt ze. ‘Ik weet dat het heel moeilijk is voor Johnny. Ik weet vaak niet hoe ik moet reageren als hij me iets vraagt. Ik ben heel blij met de steun van school'. Ik stel haar gerust door te zeggen dat ik snap wat ze bedoelt en dat we haar altijd zal steunen. Als ze wegloopt kijk ik haar na. Ze doet het geweldig als alleenstaande moeder en ik ben trots op mezelf, haar maar nog het meest op Johnny.
Op 03-03-2012 om 23:19
Wat heb je dat weer mooi geschreven, het ontroerde mij erg!! Ben trots op je!!
Op 04-03-2012 om 14:14
Heel mooi de werkelijkheid en de beleving van kinderen omschreven. Dikke pluim.
Ga zo door.
Gr. Alice Nijmeijer