In de zomer is het elke dag Kinderdag
Foto: Growing a Green Family
Blogpost door: myrthe-p
Geplaatst op: 19-03-2012 om 21:51
Het is zo heet, dat het lijkt of de zon zelfs de schaduw waarin ik even rust doet smelten. Ik verlang naar een ijsje, een heerlijk koud Raketje. Helaas sta ik op de warme tegels van het park café met een zwart schort over mijn heupen. Het volle terras roept en ik snel naar een bejaard koppel dat met wat strompelen in de witte stoelen gaat zitten. Over anderhalf uur heb ik eindelijk pauze. Vanuit mijn ooghoek heb ik ze al snel in de gaten: twee kleine blonde meisjes, zusjes denk ik. Deel van het overvolle, zonovergoten grasveld, maar niet bezig met bruinbakken. Als kind voel je de warmte niet; zomer is een eeuwig speelweekend vol voetbal, tikkertje en waterpistool-geweld. Maar bij mij loopt het zweet in straaltjes van mijn voorhoofd terwijl ik een dienblad vol verse citroenlimonade over de hoofden van de gasten manoeuvreer. Het deert de kinderen allemaal niet en ze vliegen over hun stukje grasveld; nu zijn ze twee paarden, dan weer balletdanseressen.
Midden in een geïmproviseerde pas-de-deux doemt er achter de bomen een groot rood t-shirt op, een man met in beide handen een ijsje. De twee meisjes rennen wild gebarend op hem af, pappa! De ijsjes verdwijnen al snel in de monden van de twee. Pap is dan het slachtoffer en wordt neergezet op het blauwe klapstoeltje wat minuten geleden nog een paard en wagen was. De ijsjes zijn op en onder luid gelach worden de stokjes op pappa’s rode t-shirt geplakt. Daarna nemen ze een diepe buiging. De voorstelling kan beginnen. Ik mis het grootste deel van het ballet door het bejaarde koppel. De menukaart heeft een erg klein lettertype. Als ik na het voorlezen weer opkijk, draaien de meisjes hun laatste rondje. Ze krijgen een staande ovatie van pap - stokjes nog parmantig op z’n borst - die de twee daarna sierlijk opschept in beide armen. Onder geamuseerd gegil rent hij samen met z’n dochters onder de takken van de bomen door, langs de prullenbak, de zoenende stelletjes en het grote tinnen standbeeld. De meisjes weten te ontsnappen aan hun vaders omhelzing. Ze rennen alle kanten op, twee giechelende wervelwindjes onder een brandende zomerzon. Pap vliegt er achteraan en ze verdwijnen achter de rug van het beeld.
Ik draai me met een glimlach weer om naar mijn gasten, over een uur is het pauze en mag ik míjn ijsje.