Mijn kind in een scheiding

Blogpost door: erna
Geplaatst op: 15-08-2012 om 20:53

Een boodschap.

Scheiding, vaak een intense periode van boosheid, pijn, machteloosheid, enz... Het brengt net als overlijden een rouwperiode met zich mee. Voor alle partijen!
Met alle partijen praten we ook over familie. Ook zij gaan een periode door van rouw, alleen gaat dat vaak wat sneller voorbij, of is minder intens.
Ouders zijn in deze periode met zichzelf bezig en kinderen worden vaak vergeten. Dat is een normale reactie. Het is een emotionele periode waarbij men juist met zichzelf bezig moet zijn maar ook bezig is met de praktische, en de zakelijke kanten van een scheiding. Kinderen worden vergeten in de zin van aandacht, en erkenning van emoties. Of ze worden extra belast met de ongenoegens van de ouder, en worden regelrecht misbruikt om eigen emoties de baas te kunnen. Kinderen, en zeker jonge kinderen hebben weinig inbreng, kunnen niet kiezen en moeten ondergaan.
Zonder hier te diep op in te gaan kan ieder zich hoogstwaarschijnlijk de reclameborden herinneren waarbij men waarschuwt om het kind niet de dupe te laten worden van een scheiding. Of de “SIRE”1 campagnes op tv. Heftige filmpjes, stuk voor stuk... Buiten deze mishandeling van kinderen is er ook de gewone verwerking, de rouwperiode. Wat men echter vaak vergeet is dat een kind meer verandering moet doorgaan dan de ouder.

Als ouder zijnde sta je deels garant voor het geluk van je kind. Je voelt je vaak goed wanneer je kind het naar haar of zijn zin heeft. Echter is dat andersom net zozeer. Ook het kind is erg begaan met het welbevinden van zijn vader of moeder. Het reflecteert ook direct naar hen terug omdat er een hechte relatie bestaat. Buiten het eigen verdriet en de angst door onzekerheid, zijn ze erg bezorgd om het verdriet van de ouders. Dat verdriet is niet direct over na een scheiding want de verwerking gaat dan vaak pas beginnen en wordt er veel verlangd van de flexibiliteit van de geest om zich aan te passen aan de nieuwe situatie. Een leven moet afgesloten worden, om weer met een nieuw leven verder te gaan.. Deze periode is niet vaststaand en duurt voor de een langer dan voor de ander. dat geldt voor het kind ook. Waar de een zich makkelijk aanpast, heeft een ander kind moeite met de verandering.
In feite heeft het kind veel begeleiding nodig in deze periode. Het moeilijke is dat ook een ouder in die periode minder sterk in de schoenen staat en veel met zichzelf bezig is.

Uiteraard is er geen passende oplossing om het perfect te laten verlopen. Toch is het goed je als ouder de vraag te stellen hoe je tegenover je kind staat, of je het belast, of je het bij tijd en wijlen toch even die mentale steun geeft, of kan geven.  Of je nog steeds luistert en kijkt naar je kind, wat het nodig heeft of dat moment.
Neemt men als ouder die verantwoordelijkheid en durf je naar jezelf te kijken is er een mogelijkheid om de situatie ten goede te keren. Red je het zelf niet zoek dan hulp extern, maar zoek geen hulp bij het kind. Die hulp extern kan professionele hulp zijn maar kan ook een familielid of goed vriend zijn. Blijf jezelf evalueren, durf te kijken naar wat de veranderingen met je doen. Pijn is onvermijdelijk, ook voor het kind, maar sluit je die periode van pijn en afscheid goed af dan kan het een positieve bijdrage leveren voor de rest van het leven voor zowel de ouder als het kind!

1 Over SIRE
Link: Kinderen in een scheiding

Andere columns van erna

• 

  Vroegah

  Laatst kreeg ik de opmerking dat het schandalig is hoe de jeugd zich met toenemende mate gedraagt tegenwoordig. Neem nu de jaarwisseling. Vroeger was dat toch wel even anders. De comazuipers worden steeds jonger en het aantal jonge comazuipers is zelfs ver...
  Vroegah

• 

  Mijn kind is 'anders'

  Een artikel min of meer ontstaan door het op deze site eerder gepubliceerde artikel  “ADHD en verslaving”,  en de discussie “
  Mijn kind is 'anders'

• 

  ADHD en Verslaving

  Een vraagstuk dat al vele malen besproken, bekeken en onderzocht is en wordt. Is er een verband? Als moeder zijnde van één zoon in de puberteit en één adolescente zoon vraag ik mij dat vaak af, temeer omdat beide dyslectisch zijn en con...
  ADHD en Verslaving