Maandagmorgen-moeders
Blogpost door: IreneWingEaston
Geplaatst op: 03-06-2011 om 16:13
‘Wat -hebben -jullie –gedaan-wij -waren -bij -Alibaba -echt -zoooo -geweldig!’ De Moeder van Stefan neemt na deze woorden snel een ademteug om haar verhaal te kunnen vervolgen. Helaas is een andere Maandagmorgenmoeder ondertussen al over Raafjesland begonnen, de grootste dierentuin met de grootste buitenspeeltuin, binnenspeeltuin, benedenspeeltuin én bovenspeeltuin. Terwijl overal om me heen kinderen druk doende zijn om hun jassen in de luizencapes te hangen en hun hapje-sapje in de daarvoor bestemde bakken te stoppen, tracht ik me tussen Mede-Moeders door te wurmen om Dochter nog een laatste kus te geven. Straks hetzelfde tafereel voor de klassen van Zoon en Kleuter.
Terwijl de juf in de deuropening staat om de kinderen de hand te schudden, krijgt ze alle onderwerpen die de kinderen straks in het kringgesprek willen vertellen, te horen. Stefan zie ik stilletjes met zijn folder van Alibaba in de hand, de klas in stappen.
Omdat ik deze Moeder heel aardig vind en omdat Alibaba voor mij onbekend is, vraag ik belangstellend: ‘Alibaba? Wat is dat?’ Maandagmorgen moeder kijkt me verschrikt aan: ‘Alibaba? Ken je dat niet?’ Ik kijk verschrikt terug. Schuchter zeg ik: ‘Eh,neu’. Maandagmorgen moeder werpt me een verbaasde blik toe om me vervolgens uit te leggen dat Alibaba een pretpark is met enz enz enz. Omdat de school inmiddels echt al een tijdje begonnen is en Peuter die in de buggy zit zich danig begint te vervelen en dus te roeren, gebaar ik haar om met me mee te lopen naar buiten, zodat we niemand storen met ons gesprek. Terwijl we het schoolplein oversteken, vertelt Maandagmorgenmoeder nog steeds honderduit over namaakkoeien die gemolken konden worden en het prachtige rad van avontuur. Bij het schoolhek, op de stoep aangekomen, eindigt Maandagmorgenmoeder met:"En daarna zijn we natúúrlijk gaan eten bij Swamswam!" ‘En daarna zijn we natúúrlijk gaan eten bij Swamswam!’ Ik kan nog net fluisteren:‘Oh, ken ik niet, wat eet je daar?’ Maandagmorgenmoeder (nu echt onthutst): ‘Nou gegrilde kippenpootjes met friet en elke derde zondag van de tweede maand zijn de maaltijden voor de kinderen grátis, dus echt een aanrader hoor.’ Ik knik deemoedig en na een hartelijke groet van Maandagmorgenmoeder gaan we ieder ons weegs.
Met gebogen hoofd sjok ik met Peuter huiswaarts. Ik begin onderhand overtuigd te raken dat we echt snel een keer naar Alibaba moeten omdat we onze kinderen anders ernstig tekort doen. Het Pretpark en andere uitstapjesgebeuren weegt als een zware last op mijn schouders. Ik heb namelijk niet zo veel met dergelijke parken omdat ik niet van drukte houd. Sterker, ik houd van rust…
Maar ja, voor je kinderen doe je alles en als Moeder heb je jezelf nou eenmaal af en toe op te offeren. Bovendien, wát is er nou belangrijker, je rust of De Opvoeding? Juist, en als daar Pretparken, boven én onderspeeltuinen bij horen, dan heb je dat maar te nemen. Dan zit er niets op dan een dag te plannen waarop het uitje plaats zal vinden. De dag van te voren ga je het voorbereiden en zorg je dat er voldoende proviand is, luiers en speen voor noodgevallen, oh de billendoekjes niet vergeten en ook maar de snoetenpoetsdoekjes meenemen. Verder niet vergeten geld te pinnen. Véél geld want Parken zijn per definitie duur zelfs al heb je een kortingsbon van zes euro dan blijft er nog minstens achttien euro per persoon over. Voor het entreekaartje dus. Hm, laten we ook maar een thermoskan koffie en flessen limonade meenemen, het is al duur genoeg.
Nacht van te voren de helft van de kinderen hieperdepieper vanwege het aankomende uitstapje en dus wordt er slecht geslapen. In de ochtend vroeg op want je wilt vooraan in de rij bij de kassa staan en dat is wat je die dag nog heel veel zult doen: in de rij staan met jengelende kinderen.Wanneer je dan bijna aan de beurt bent is er altijd wel eentje die moet plassen. En eentje die moet huilen omdat de attractie een bepaalde lengte vereist. Ja, het leven van een Pretparkmoeder is heel zwaar. Wanneer ik me dit allemaal zo bedenk, dan zie ik er al zo tegenop.
Toch neem ik me voor om die avond met Man spijkers met koppen te slaan en af te spreken komende zondag te gáán. Gewoon, hup, schouders eronder, niet zeuren en vooral denken aan de opgetogen kindergezichtjes (niet aan het gejengel en gehuil) en aan het moe maar voldaan zijn na afloop (niet aan het nog meer gehuil na afloop wegens oververmoeidheid).
Die avond leg ik het voorstel bij Man neer. Hij haalt zijn schouders op en zegt: ‘ Ach, tsja, eigenlijk heb ik niet zoveel puf, ik blijf eerlijk gezegd liever thuis en volgens mij moet jij dat ook maar doen want meid je ziet er zo afgetobt uit’. Nijdig roep ik dat ik natuurlijk ook veel liever thuis blijf maar dat het voor onze kinderen beslist noodzakelijk is om naar Parken te gaan. Wij zijn namelijk nog nooit naar Alibaba geweest en ook niet naar de Flefteling en niet naar Haldibal World en Raafjesland met de binnen, buiten, boven en onderspeeltuin bezochten wij ook nog niet!Alle kinderen uit de klas zijn daar al geweest. Dat is toch zielig voor onze kinderen. ‘ Bovendien’, zeg ik betwetend en haast triomfantelijk: We hebben aan hun Opvoeding te denken! Ze moeten toch leren hoe je een namaakkoe melkt?’ Man kijkt me aan en ik zie hem denken: ‘Mens maak je niet druk,’ terwijl hij ondertussen naar tactische woorden zoekt om mij duidelijk te maken dat we dit weekeinde lekker thuis blijven. Daar zijn ze: ‘Ze komen niets te kort want met schoolreisje gaan ze elke twee jaar naar een Park, de kinderen die al op Scouting zitten gaan elk jaar naar een Park en jij hebt een abonnement op een grote buitenspeeltuin waar je regelmatig met ze heen fietst dus kom op, dat is echt wel genoeg.’ We zwijgen en denken beiden na. Ineens zegt Man:"Hee, het is vandaag maandag, waren de Maandagmorgenmoeders er soms weer?" ‘Hee, het is vandaag maandag, waren de Maandagmorgenmoeders er soms weer?’ ‘ Ik knik instemmend, hij heeft me op mijn gevoelige punt betrapt. ‘Ja, het was vreselijk, ik kende maar de helft van de Parken en heb jij trouwens wel eens van restaurant Swamswam gehoord?’
Het volgende weekeinde blijven we dus gewoon thuis. Op zaterdag doen we de gebruikelijke boodschappen en clubjes maar halen we ’s avonds frietjes. Op zondag is het prachtig weer en brengen we de hele dag in de tuin door. Man en ik lezen de krant. Zoon, Dochter, Kleuter en Peuter bouwen een tent in de tuin, schommelen, drinken limonade in de tent, glijden van de glijbaan en schieten met waterpistooltjes de bloemen nat. Wat een rust.
Onze kinderen komen op maandag enthousiast uit school en vertellen dat ze in het kringgesprek over de tent verteld hebben en dat een aantal kinderen nu graag bij hen wil komen spelen omdat ze ook graag een tent willen bouwen. En ik? Ik ben voor het eerst ook een Maandagmorgenmoeder geweest en heb aan een aantal moeders verteld dat we zo’n heerlijke rustige dag in de tuin hadden. En weet je? Ik geloof warempel dat ze jaloers waren.
Op 03-06-2011 om 17:34
Dit is één van de hoofdstukken uit mijn boek MOE is MOE maar voldaan (zie mijn profiel) dat ik met veel plezier doneer aan Mijn Kind! De foto is niet uit mijn boek afkomstig maar deze week hebben mijn kids weer hartstochtelijk in de tuin gespeeld en dat paste goed bij het verhaal.