112

Blogpost door: sita-van-der-meer
Geplaatst op: 05-04-2012 om 10:13

Het is een prachtige nazomerse dag. Pieter is pas vier geworden en speelt buiten met de buurtkinderen. In kleine zwembroekjes, gewapend met grote waterpistolen gaan ze elkaar te lijf. Druipend komen ze af en toe wat drinken of een ijsje halen, rode wangen van opwinding. Daniel doet namelijk ook mee en die is al zeven! Dat is natuurlijk super interessant. Ik zit binnen een computerspelletje te doen want in de achtertuin is het te warm.

Op een gegeven moment komt Pieter naar binnen rennen, grist de telefoon mee en loopt snel de tuin in: 'moet even bellen'. ‘Tuurlijk schat’, mompel ik afwezig, want dat doet hij namelijk wel vaker. Zonder ook maar één toets aan te raken voert hij dan hele gesprekken, zo o.a. ook een keer met Sinterklaas in eigen persoon. Heel knap vind ik dat. Het spelletje is spannend en ik zit er helemaal in verdiept, en toch dringt het tot me door dat dit een ander telefoongesprek is. Pieter klinkt opgewonden als altijd maar er vallen ook stiltes alsof hij echt luistert. "Hij wimpelt me weg met een wapperend handje"Ik loop naar de tuin en zie hem ijsberend telefoneren (dat heeft hij van zijn vader afgekeken). Ik vraag of hij echt iemand aan de lijn heeft. Hij wimpelt me weg met een wapperend handje (dat heeft ie ook van z’n vader afgekeken). Dan noemt hij ons adres en vertrouw ik het niet meer. Ik pak de telefoon af. 'Met de moeder van Pieter...'

Wat blijkt: Pieter heeft 112 gebeld met de mededeling van Daniel z’n pistool heeft gestolen en ermee vandoor is! Met het schaamrood op de kaken leg ik haastig uit dat het hier een waterpistool betreft en de “dief” in kwestie zeven jaar oud is. Gelukkig ziet de dame aan de andere kant van de lijn de humor ervan in. Na de zoveelste “sorry” hang ik op. Pieter staat met z’n handen in de zij en vraag dreigend: 'komen ze niet?' Ik leg uit dat je 112 alleen mag bellen in een noodgeval. 'Dat weet ik toch! Dit IS een noodgeval'. Tja, in de beleving van een vierjarige… Eens kijken hoe dat werkt bij een zevenjarige… Ik loop met Pieter mee en Daniel komt grijnzend achter een auto vandaan. ‘Pieter heeft 112 gebeld, ze komen eraan’, lieg ik (o, wat gemeen, maar ik kon het niet laten!). Daniel twijfelt, maar dan maakt de grijns plaats voor een angstige uitdrukking. Hij gooit het waterpistool richting Pieter en gaat er als een speer vandoor. “Noodgeval” opgelost. Vrolijk spelen ze verder. Daniel zie ik een paar dagen niet in de straat...

Andere columns van sita-van-der-meer

• 

  Lang leve de toekomst

  Lang leve de toekomst… (of toch niet?) Pieter doet momenteel HAVO 3. In HAVO 2 werd toch al een beetje aangestuurd om na te denken over de eventuele richting die je zou willen kiezen. Pieter zwabbert heen en weer van architect naar bioloog, arc...
  Lang leve de toekomst

• 

  Naar oma

  De treinreis naar oma, van Hilversum naar Leeuwarden, duurt ongeveer drie uur. Erg lang voor Pieter die nog geen drie seconden stil kan zitten, maar optimistisch gestemd stappen we de coupé binnen en vinden een plekje tegenover een oude dame. Ze lacht vrien...
  Naar oma

• 

  Beste ADHD'ers

  Beste ADHD'ers, ODD'ers, Aspergers, PDD-NOSSER's, ADD'ers, Dyslecten, MCDD'ers, Selectief Mutismers, Dyscalculators, etc. etc.. Gefeliciteerd... Na vele cursussen zijn wij, leraren, erin geslaagd jullie allemaal netjes “i...
  Beste ADHD'ers