Leren praten

Blogpost door: SuzanneH
Geplaatst op: 01-04-2012 om 19:17

Laatst was ik wat oude spulletjes aan het opruimen. Ik kwam dingen tegen die ik al een tijdje niet meer had gezien. Eén van die dingen was een heel cool schrift; een schrift waar ik in opschreef hoe mijn broertje praatte toen hij twee jaar oud was. Toen mijn broertje twee was, was ik zeven. Best een leuk idee van een meisje van die leeftijd om alles op te schrijven, al zeg ik het zelf. Mijn moeder was er trots op.

Het doorlezen van het schrift zorgde pasgeleden voor blije gezichten. Vooral van mijn bro zelf.  Praatte hij echt zo vroeger? "Praatte hij echt zo vroeger?" Zijn vocabulaire varieerde van “tum” (drinken) en “tam” (drankje) tot “no” (Renault) en “bam” (buurman). Ja, inderdaad: ik vraag mij ook af hoe hij sommige woorden verbasterde tot iets wat totaal niet op het origineel leek. Gemak dient de mens? Het was zelfs zo dat mijn vriendinnetjes geen woord begrepen van wat mijn broertje zei, en het bijna leek alsof we een geheimtaal ontwikkeld hadden. Ik begreep mijn broertje namelijk woord voor woord. Mijn ouders uiteraard ook.

Toen ik op mijn vijftiende begon met oppassen bij een kindje dat twee jaar oud was, had ik het gevoel dat ik een déjà vu kreeg. Nu voelde ik mezelf net mijn vriendinnetjes van lang geleden; ik verstond het kindje namelijk niet! Hele verhalen werden verteld, met een zacht stemmetje en veel wijzen. Ik ving natuurlijk wel wat op, maar verder was het best lastig om zo’n klein mensje te verstaan! Gelukkig ging het steeds beter naarmate de tijd vorderde. Ik laat het graag in het midden of dat kwam omdat ik het kindje beter leerde kennen, of omdat het kindje beter leerde praten.

Het is leuk om mee te maken hoe kindjes leren praten. Ieder kindje ontwikkelt zijn eigen woordjes en brabbelt een eind weg. Voor de één verstaanbaar; voor de ander niet. Zoals tijden veranderen, zo verandert ook de manier van praten van die kleine koters. Tegenwoordig is er wederom een kindje van twee in mijn omgeving. Ze gaat, zonder dat ze het weet, zó met haar tijd mee! In plaats van de oud Nederlandse woorden zoals “tum” en “tam”, spreekt zij Engels. Zij zegt namelijk “moven”. Niet tegen mama hoor, maar tegen de hondjes wanneer zij in de weg lopen. Hip hè.

Andere columns van SuzanneH

• 

  Ik heb chips en cola

  “Als jullie kids willen chillen is het geen probleem, dan ga ik meteen, ik kom niet alleen, want ik heb chips en cola”. De kindvriendelijke versie van Drank & Drugs, verzonnen door Giel Beelen van 3FM, blijft maar door mijn hoofd spoken. Niet omdat...
  Ik heb chips en cola

• 

  Weet jij het al?

  Je bent zwanger. Gefeliciteerd! In de boeken en op internet lees je wat er – week per week – allemaal gebeurt in jouw buik. Hoe jouw kindje verandert van een piepklein bolletje cellen in een volwaardige baby. Een baby met tien vingers, tien tenen, twee...
  Weet jij het al?

• 

  Sinterklaas Kapoentje

  Daar is hij dan weer, hè. Hij heeft voor heel even zijn warme Spanje verruild voor ons koude, maar romantisch besneeuwde kikkerlandje. Het is nu trouwens alleen koud; de sneeuw is er nog niet. Herinner jij je trouwens die warme en gezellige televisi...
  Sinterklaas Kapoentje