De mobiele telefoon
Foto: Ernst Vikne
Blogpost door: SuzanneH
Geplaatst op: 26-11-2011 om 21:25
Mijn buurjongetje van 11 heeft een telefoon. Een mobiele welteverstaan. De nieuwste van de nieuwste, mooiste van de mooiste en voor mijn part ook de duurste van de duurste. En waarom? Omdat hij er anders niet bij hoort in de klas. Dat is mooi! Saillant detail in dit verhaal is dat het niet zijn eerste telefoon is, nee: hij had hiervoor ook een telefoon. Maar die was niet hip genoeg meer. Dus kreeg hij van pa een nieuwe.
De fietstocht
Ik kreeg mijn eerste mobiele telefoon op mijn twaalfde. Ik ging naar de middelbare school en moest per dag 25 kilometer fietsen van het boerengat waar ik woonde naar het dorp met de stadspapieren. Onderweg kwam ik dijken tegen, maar ook tunnels en weilanden. De kans was groot dat ik ergens plompverloren een lekke band zou krijgen. En wat doe je dan? Juist: je belt hulplijn Pa en Moe. Ouders to the rescue! Uiteindelijk kreeg ik in die vier jaar tijd onderweg geen lekke banden. Wel op school. Op een dag had gajes mijn band lek geprikt in de fietsenstalling, terwijl ik de boeiende lessen des levens aan het volgen was in de schoolbanken. Toen was conciërge Piet mijn held. Gewapend met een fietspomp fikste hij mijn band en ik kon weer de paden op, de lanen in. Onze school had naast een fantastische conciërge de zogenoemde Veilige Honken ingesteld. Opa’s en oma’s met een bordje in de tuin betekende veilige plaatsen om te stoppen als je panne had. Een goed initiatief van school. Maar eigenlijk ging het over de mobiele telefoon.
Het spannende telefoontje
Het moment dat ik mijn telefoon kreeg, weet ik nog goed. Als de dag van gisteren. Mijn vader gaf me een briefje met een mobiel telefoonnummer erop. Het was een nummer anders dan anders, dit begon namelijk met nul-zes in plaats van een drie- of viercijferig kengetal. Ik moest het nummer bellen, want het was iemand met een boodschap voor mij. Dat zag ik niet zitten. Waarom zou ik een vreemd nummer bellen? Uiteindelijk, met nodige tranen van de zenuwen, belde ik het nummer. De stem van mijn vader was te horen op de voicemail van het nummer. Wat bleek? Ik belde naar mijn eigen telefoonnummer! Wat was ik blij. Mijn vader had een erg creatieve manier bedacht om mij een mobiele telefoon te geven. Wauw. Ik was voorzichtig met mijn beltegoed. Voor hetzelfde geld was het tegoed op, maar de maand nog niet om! Soms, echt heel soms, gebruikte ik de telefoon niet alleen voor noodgevallen, maar om aan mijn moeder door te geven dat ik uit school met een vriendinnetje mee ging. Dat vond ik altijd wel netjes van mezelf. Mijn moeder wist op die manier waar ik was. Meestal belde ik daarna mijn vader om te vragen of hij me om vijf uur kwam ophalen bij het vriendinnetje. Scheelde toch weer een eindje fietsen.
Mijn allereerste telefoon was vrij groot. Met zo’n antenne. Het beeldscherm had groen licht, en ook achter de knoppen kwam eenzelfde kleur licht."Het beeldscherm had groen licht, en ook achter de knoppen kwam eenzelfde kleur licht" De telefoon kon bellen en smsjes versturen. Van die korte berichtjes die je snel kon sturen als je even geen zin had om iemand te bellen. Vet! Naarmate de mobiele telefoon populairder werd, veranderde hij. De antenne verdween. Hij werd kleiner en kreeg meer spelletjes. Meer functies. Zoals een agenda of bluetooth. Een telefoon – die toch echt is om te bellen – kreeg ook een camera om foto’s mee te maken of te filmen. De telefoon werd nog steeds alsmaar kleiner en dunner. Op een gegeven moment had je gevallen die door midden knapten in de broekzak. Zó dun waren ze.
Die telefoons van tegenwoordig..
Tegenwoordig lijken de apparaten in niets meer op die “koelkast” van vroeger. De functies die zo’n ding heeft gaan verder dan ver. Wie smst er tegenwoordig nog? Oma’s of zo? Het is allemaal WhatsApp of Ping. Je belt elkaar niet meer, nee je Facebookt elkaar even via de app. Spannende gebeurtenissen worden door een ieder gefilmd met de telefoon en vervolgens gedeeld via de social media. Allemaal via één druk op de knop en een internetverbinding. Dat heeft iedereen tegenwoordig wel in zijn abonnement. Prepaid is uit. Niks beltegoed in de gaten houden of opwaarderen. Als je je abonnement overschrijdt, dan betaal je toch gewoon wat meer die maand?
Oma’s worden wel eens uitgelachen. Vanwege de degelijke telefoon. Een telefoon met grote knoppen, een beeldscherm in één kleur en alleen de bel- en smsfunctie. Als je gaat nadenken dat een telefoon daar in de eerste instantie voor bedoeld is, dan is dat toch eigenlijk hartstikke hip?
Hip hoor, die telefoon
Zelf doe ik natuurlijk ook mee met de trends van tegenwoordig. Na een aantal andere telefoons te hebben gehad, die ieder op hun manier in een bepaalde tijdzone populair waren, is mijn huidige een hippe smartphone. Met qwerty-toetsenbord en een internetverbinding. Lang heb ik een prepaidkaart gehad, ik vond internet niet zo nodig. Mijn nieuwe telefoon is bijna alleen maar leuk met internet. En dus heb ik tegenwoordig ook een abonnement met internet. Eigenlijk is internet op je telefoon verrekte handig! Ik internet er op los. Ik Whatsapp met mijn vader om hem eetsmakelijk te wensen terwijl ik tegenover hem zit, stuur een mailtje terwijl ik op straat loop en check de Facebook updates van mijn vrienden als ik lunch.
Mijn buurjongetje van 11 heeft dus ook zo’n hippe telefoon. Omdat hij anders zou worden uitgelachen in de klas. Laatst was ik bowlen met mijn schoonfamilie. De mobiele telefoons kwamen op tafel en alsof ik met de echte mobiele eenheid op stap was, vlogen de WhatsApp berichten me om de oren. Het veertienjarige neefje zuchtte. ‘Ik wil ook een telefoon’. Kijk. Zo kan het dus ook.
Plaats een reactie
Andere columns van SuzanneH
-
Ik heb chips en cola
“Als jullie kids willen chillen is het geen probleem, dan ga ik meteen, ik kom niet alleen, want ik heb chips en cola”. De kindvriendelijke versie van Drank & Drugs, verzonnen door Giel Beelen van 3FM, blijft maar door mijn hoofd spoken. Niet omdat...
Ik heb chips en cola -
Weet jij het al?
Je bent zwanger. Gefeliciteerd! In de boeken en op internet lees je wat er – week per week – allemaal gebeurt in jouw buik. Hoe jouw kindje verandert van een piepklein bolletje cellen in een volwaardige baby. Een baby met tien vingers, tien tenen, twee...
Weet jij het al? -
Sinterklaas Kapoentje
Daar is hij dan weer, hè. Hij heeft voor heel even zijn warme Spanje verruild voor ons koude, maar romantisch besneeuwde kikkerlandje. Het is nu trouwens alleen koud; de sneeuw is er nog niet. Herinner jij je trouwens die warme en gezellige televisi...
Sinterklaas Kapoentje
Op 27-11-2011 om 17:40
Met veel plezier heb ik dit verhaal gelezen, een en ander heel herkenbaar, uit n recent verleden, prachtig!!
Succes met de verhalen reeks!