Help! Een brugpieper(d) in huis!

Blogpost door: sita-van-der-meer
Geplaatst op: 08-03-2012 om 20:11

Het eerste half jaar zit erop, en hoe! Tot nu toe heeft het ons “slechts” een paar jassen, vesten, fietsketting, mobieltje maar vooral vele kopzorgen gekost. De overgang van een knusse basisschool naar de HAVO blijkt enorm. Voor onze zoon Pieter, maar vooral ook voor ons.

Daar gaat je “kleine”, grote zoon dan. Ineens begrijp je de uitdrukking “waar gaat die tas met dat kind naartoe”. Eerst natuurlijk de route geoefend in de zomervakantie maar dan moet 'ie toch echt alleen, op weg naar de eerste spannende dag om het rooster op te halen, en de boeken natuurlijk en het allerspannendste: de laptop! Vol verwachting veer ik op als hij weer thuiskomt. Hij komt thuis. Zonder boeken. Met laptop. Met een rooster? ‘Is dit het rooster?', vraag ik verbijsterd. Een verfrommeld velletje met een heleboel hokjes en nog veel meer afkortingen waar ik niets van begrijp. ‘Wat betekent dit dan,’ wijs ik paniekerig op een aantal afkortingen. ‘Weet ik veel’, is het schouderophalende antwoord. ‘En je boeken dan?’ ‘K wee nie, zal ik nog wel krijgen’, alweer schouderophalend. ‘Maar wat moet je dan morgen mee?’ ‘Tja dat zal ik dan morgen wel horen’. ‘Maar...'.  'Ja ehh, boeien! Ik ga nu naar Joris, doei, en stress niet zo ja!’ Voordeur met een klap dicht, kind weg, thee onaangeroerd. Verbijsterd staar ik naar het rooster. "ENG", tja dat moet wel Engels zijn natuurlijk en "FRA" Frans, maar verder? 

En zo ploeteren we de eerste weken door. Tenminste ik ploeter, Pieter fietst vrolijk heen en weer, met een steeds meer gevulde tas, boeken stromen langzaam maar zeker binnen, net als de onvoldoendes. O help, m’n kind verzuipt, zie je nou wel! Een week later verzuipt hij bijna letterlijk op kamp. Naar Texel. Vertrekt in de stromende regen, komt terug in de stromende regen en in de twee dagen er tussen wil het ook maar niet minder nat worden. O wat zal dat kind het koud hebben, heb ik wel genoeg droge sokken meegegeven? Eet 'ie wel goed? Hij zal toch ’s nachts die nieuwe, warme pyjama wel aantrekken? 

Eindelijk, kamp zit erop. Vol verwachting veer ik op als eindelijk de bel gaat. ‘Lieverd! Hoe was het?’ ‘Vet cool’, klinkt het schor. ‘Ga nu naar Joris, die heb ik al drie dagen niet gezien’. Voordeur met een klap dicht, kind weg, thee wederom onaangeroerd. Maar… we boeken vooruitgang! In z’n tas zitten alle doorweekte kleren, sterker nog Pieter heeft er nog wat totaal onbekende sokken, shirtjes en zelfs een pyjama bij weten te scoren. De schone onderbroeken en handdoeken vind ik onderin. Die zijn nog even schoon en vooral onaangeroerd. Als ik hem ’s avonds instop (dat mag nog net) en vraag of hij ons ook gemist heeft is een hartgrondig ‘pffffff’ het antwoord. Tja, ma, moet je ook maar niet van die domme vragen stellen.

• 
  beantwoorden Geplaatst door rian-wijnhorst
  Op 13-03-2012 om 19:36

  Hoi Sita!
  
  Leuk!!! Ik ben fan!! Kunnen we nu vaker zo'n column van je verwachten?
  
  Groet,
  Rian

Andere columns van sita-van-der-meer

• 

  Lang leve de toekomst

  Lang leve de toekomst… (of toch niet?) Pieter doet momenteel HAVO 3. In HAVO 2 werd toch al een beetje aangestuurd om na te denken over de eventuele richting die je zou willen kiezen. Pieter zwabbert heen en weer van architect naar bioloog, arc...
  Lang leve de toekomst

• 

  Naar oma

  De treinreis naar oma, van Hilversum naar Leeuwarden, duurt ongeveer drie uur. Erg lang voor Pieter die nog geen drie seconden stil kan zitten, maar optimistisch gestemd stappen we de coupé binnen en vinden een plekje tegenover een oude dame. Ze lacht vrien...
  Naar oma

• 

  112

  Het is een prachtige nazomerse dag. Pieter is pas vier geworden en speelt buiten met de buurtkinderen. In kleine zwembroekjes, gewapend met grote waterpistolen gaan ze elkaar te lijf. Druipend komen ze af en toe wat drinken of een ijsje halen, rode wangen van opwi...
  112